‘Kees ze hebben jou daar nodig’

‘Alles gaat goed, er is niets aan de hand,’ zegt Kees. Hij heeft vasculaire dementie, maar ervaart dat zelf niet zo. Hij vindt dat zijn vrouw Karin altijd zo overdrijft. Voor Karin valt het zwaar om continu met een man met dementie te leven. Ze heeft bij hun casemanager aangegeven dat ze wat ruimte voor zichzelf nodig heeft. Door beperkt ziekte-inzicht is het voor Kees lastig om zich voor te stellen wat zijn dementie voor zijn omgeving betekent. Terwijl het Karin zou helpen als hij enkele dagdelen per week naar een dagbesteding zou gaan.

Goede voorbereiding

Mensen met dementie ervaren vaak angst om iets nieuws buitenshuis te proberen. Dat zegt haar casemanager Marijke. Een goed plan hebben is dan ook heel belangrijk. Je hebt immers maar een paar kansen om het te proberen. Als het voor iemand met dementie direct een negatieve ervaring is, neemt de angst toe en wordt de kans alleen maar kleiner dat het nog lukt.  

Kijk wat past

Samen met dochter Ilse kijken Marijke en Karin wat Kees echt leuk vindt en wat bij hem past. Kees is een grote sterke man, die graag buiten actief is. Ze vinden een plek met veel buitenactiviteiten zoals houtkappen, fietsen en wandelen. Ze bespreken hoe ze dit voorstel het best aan Kees kunnen gaan voorleggen om hem te betrekken en te ontdekken wat hij wil.

De juiste woorden

Samen beslissen vraagt om veel creativiteit van betrokkenen én vertrouwen. De juiste woorden om het voorstel aan Kees voor te leggen zijn heel belangrijk, anders schiet hij in de weerstand. ‘Je wilt een leuke dag hebben’ werkt beter dan woorden als ‘dagopvang’ en ‘dagbesteding’. Maar denk ook aan non-verbale taal en beelden. Laat Kees het zien en beleven.

Samenwerken, ‘the key to success’

‘Kees, ze hebben jou daar nodig.’ Dat sloeg bij hem aan. Om snel een indicatie te krijgen, betrok Marijke ook de Wmo-consulent in het proces. Hierbij is het belangrijk dat de persoon met dementie zelf wil en dat duidelijk is waar iemand naar toe gaat. Daarnaast helpt het als Kees een rol krijgt die zorgt voor een  gevoel van eigenwaarde, waardoor hij ervaart dat hij er nog toedoet. Tot slot mag het niet te lang duren. Dan kan de angst toch weer de overhand krijgen bij iemand met dementie. Dit is bij Kees niet gebeurd. Hij werkt nu als ‘vrijwilliger’ en helpt anderen.