Schotten in de zorg: ‘iedereen ziet dat er knelpunten zijn’
‘We verzinnen er wel iets op’. Hoe vaak in de week denken casemanagers dementie dat wel niet? Bijvoorbeeld als een cliënt met wie al jarenlang contact is, in het verpleeghuis gaat wonen en bezoeken aan hem niet meer worden vergoed. Of wanneer er twee ‘huisbezoeken’ nodig zijn voor een indicatie van dagbesteding in de Wmo of een voorziening vanuit de Wlz.
Mooi natuurlijk van die casemanagers, maar dat kan beter, én slimmer. Het experiment dementiezorg zonder schotten wil daar verandering in brengen. In de gemeenten Noordelijke Maasvallei en Breda wordt gekeken of en hoe ervaren schotten kunnen worden weggenomen, welke dilemma’s er zijn en welke knelpunten moeten worden verhelderd. Binnenkort volgt nog een experiment bij een ander dementienetwerk.
‘Mensen met dementie en hun naasten zouden geen hinder mogen ondervinden van schotten tussen de drie wetten’
Eén pot met geld
‘Mensen met dementie en hun naasten zouden geen hinder mogen ondervinden van schotten tussen de drie wetten’, vertelt Sandra Dahmen, adviseur van Dementiezorg voor Elkaar en nauw betrokken bij het experiment in de Noordelijke Maasvallei. ‘En professionals moeten voldoende faciliteiten hebben om de zorg, hulp en ondersteuning te geven met de cliënt als uitgangspunt. Daarom is het belangrijk dat in netwerken goed wordt samengewerkt tussen organisaties over de domeinen heen. Eén pot met geld zou het mooiste zijn, maar laten we eerlijk zijn: dat is misschien een brug te ver of een ambitie voor de lange termijn. .’
Betaaltitel casemanagement
In de Noordelijke Maasvallei staat het verminderen van de onnodige administratieve last voorop, zoals de dubbele huisbezoeken, zegt Karin Linssen, ketenregisseur van DKT Noordelijke Maasvallei. Ook interessant: met zorgverzekeraar VGZ wordt gekeken of één betaaltitel casemanagement mogelijk is, zeg maar een standaard bedrag per cliënt, waaruit dan de werkzaamheden van casemanagers worden bekostigd. In Breda gaat de aandacht uit naar wijkgericht werken: wat zijn de knelpunten in het samenwerkingsverband, hoe kun je die binnen de wetgeving oplossen en wat blijft er dan over om op te lossen?
Iedereen is positief
‘Je moet een hoop mensen erbij betrekken om met elkaar tot een oplossing te komen’, ervaart Sandra Dahmen. ‘Het is niet gemakkelijk om gemeenten en zorgverzekeraar aan tafel te krijgen. Gaat het over financiering, neem dan de mensen van Planning & Control mee.’ Maar: iedereen is positief over de experimenten, iedereen ziet dat er knelpunten zijn. Concrete voorbeelden en casussen lijken te helpen. Sandra Dahmen: ‘Zo kunnen we alle gezichtspunten laten zien, kun je knelpunten inventariseren en kun je kijken met wie je die kunt oplossen.’
Lerend netwerk
Hoe nu verder? ‘We zijn nu bezig met het verder uitdiepen van de knelpunten en het zoeken naar oplossingen daarvoor. We hopen in januari en februari die oplossingen uit te kunnen proberen in de Noordelijke Maasvallei en in Breda, dan zouden we dat in het voorjaar kunnen evalueren. En op het programma hebben we samen met DNN ook nog de opzet van een lerend netwerk staan voor netwerkcoördinatoren, waar kennis kan worden gedeeld over de experimenten.’
